Bartel Van Riet: "We moesten eerst zes kuub duivenstront en heel wat stof uitscheppen "

Er hangt een magische sfeer in de oude kasteelhoeve van Grobbendonk. Verschillende tafeltjes in de tuin zijn bezet. Wandelaars en fietsers houden in deze groene oase graag een stop. Bartel Van Riet zweeft tussen de tafels door en spreekt elke bezoeker rechtstreeks aan. BV zonder kapsones. Met de voeten op de grond. Een echte werker… en Kempenzoon.

“Ik kwam hier vroeger in de omgeving spelen met de scouts. We waren vooral te vinden aan de watermolen en ’t sas wat verderop. Het terrein van de kasteelhoeve meden we wel, de boer had een te grote hond.”

De kasteelhoeve is een U-vormig gebouw met een enorme toegangspoort. Het mos op de muren roept eeuwen herinneringen op. In het veld achter de hoeve kan je duidelijk zien waar ooit het kasteel van Grobbendonk stond. Rondom strekken zich bossen en weilanden uit.

Dit is een prachtplek!

Ik link erfgoed aan groen en rust. Drie zaken die hier op de oude kasteelhoeve perfect samen komen. Deze plek heeft een ziel. Gebouwen vertellen een verhaal gewoon door te bestaan. Ik vind het heerlijk om over de geschiedenis van oude gebouwen na te denken en te fantaseren. Erfgoed moet je beleven door er midden in te gaan staan. Met Den Herberg, ons bruin cafeetje, willen we die erfgoedbeleving ten volle uitspelen.

Je staat bekend als iemand die graag de handen uit de mouwen steekt. Ik kan mij inbeelden dat hier veel werk ligt te wachten.

De oude kasteelhoeve is eigendom van de gemeente Grobbendonk en Kempens Landschap. Ik kan hier niet zomaar wat doen. Mijn handen jeuken om zowel aan het gebouw als in de omliggende weiden verbeteringswerken uit te voeren, maar dat is niet zo vanzelfsprekend bij oude gebouwen als deze. Stijl en geschiedenis moeten gerespecteerd worden. De kasteelhoeve stond een tijdlang leeg, wat het gebouw geen goed heeft gedaan.

Met Den Herberg geef je de kasteelhoeve een perfecte nieuwe bestemming.

Wat vroeger privé was, is nu een openbare plek geworden. Deze hoeve, de hele omgeving, is uniek. Het hoort tot het mooiste van de Kempen. Ik ben heel fier om daar als Grobbendonkenaar mijn steentje toe bij te dragen. We zien het als onze plicht om het verhaal van het kasteel en de hoeve aan bezoekers te vertellen. Wij zijn de ambassadeurs van dit erfgoed.

Tegelijk blazen we de boerderij nieuw leven in. We hebben ondertussen ook een aantal koeien en wie weet kunnen we de veestapel ooit nog uitbreiden.

Heb je de tunnel naar de ruïnes van priorij Den Troon al gevonden?

Ja. Er is niet veel meer van over. De tunnel vertrekt in één van de stallen. De vorige boer op de hoeve, Jos Krol die intussen helaas overleden is, had bij graafwerken tussen lindebomen al een stuk van de tunnel blootgelegd. Hij staat trouwens volledig onder water.

Ik weet niet of de tunnel echt tot aan de priorij loopt die hier in vogelvlucht toch een kilometer vandaan ligt. Dat betekent dat ze onder de Kleine Nete en de Aa door hebben gegraven, dwars door of onder een dikke kleilaag, een huzarenstuk.

Het spreekt tot de verbeelding.

In mijn fantasie zie ik al voor me hoe de kasteelheer ’s nachts met de nonnekes ging spelen. Ik vermoed dat de tunnel eerder een vluchtweg was voor de bewoners van de waterburcht.

Herita is een national trust in Vlaanderen, met Open Monumenten als de ledenbeweging. Hoe sta jij tegenover zo’n initiatief?

Ik vind het uiterst positief dat dit bestaat. Open Monumenten zorgt er, net als wat wij hier met Den Herberg doen, voor dat erfgoed kan beleefd worden. Wat altijd privébezit is geweest, wordt zo toegankelijk. Elk gebouw is een soort van museum met zijn eigen levensverhaal.

Even opsommen: je bent boomverzorger, landschapsarchitect, legt tuinen aan, presenteert onder meer Expeditie Robinson, boer, papa van een flinke dochter en nu ook nog barman.

Vooral dat laatste kan heel gezellig zijn (lacht). Ik vind wel dat je als barman je pintje moet verdienen. Ik zou trouwens graag eens een pint serveren aan Matthias Diependaele, bevoegd minister van onroerend erfgoed. Zo ziet hij meteen wat we van deze plek willen maken. Misschien opent zijn bezoek wel de poort naar bepaalde broodnodige aanpassingswerken.

Je hebt de kamers prachtig aangekleed. Alsof het interieur hier al jaren staat en hangt.

Voor we hier in trokken, schuimden mijn vrouw en ik een jaar lang alle rommelmarkten in de wijde omgeving af. Het interieur moest en zou kloppen. De kamers waar we ons nu bevinden, waren vroeger een open duiventil. We moesten eerst zes kuub duivenstront en heel wat stof uitscheppen voor we aan de aankleding konden beginnen. Maar ondertussen heeft het geheel de uitstraling van een oud café gekregen.

Dit lijkt me de ideale plek om een huisbier te brouwen.

Daar werd al over nagedacht, maar dat kan ik er echt niet nog bijnemen. Buiten de pils en Le Fort van brouwerij Omer Vander Ghinste uit Kortrijk zorgen we dat we ook een rijk assortiment aan lokale bieren in huis hebben.

Hier strijken zoveel wandelaars en fietsers neer en toch wordt Den Herberg niet gepromoot door Toerisme Kempen en Toerisme Grobbendonk.

We zoeken die promotie ook niet op. We houden van de rust en het hanteerbare hier. Het is niet de bedoeling dat hier duizend man zit. We merken ondertussen wel aan de dialecten dat mensen van steeds verder komen.

De streek is een echt wandel- en fietsparadijs. De poort tot de Kempen, zeg maar.

Den Herberg, Hofeinde 20, Grobbendonk. Info: www.facebook.com/kasteelhoevedenherberg